کد مطلب:53223 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:158

یكی از خصوصیات حضرت علی علیه السلام این بود كه بیت المال را به طور مساوی میان مردم تقسیم می كرد و بین مسلمانان تبعیض قائل نمی شد؛ این امر باعث شده بود، برخی از طرفداران تبعیض و انحصار طلبها به معاویه بپیوندند.

عده ای از دوستان علی علیه السلام به حضور حضرت رسیدند و گفتند:

چنانچه افراد سیاس و انحصار طلبها را با پول راضی كنی، برای پیشرفت امور شایسته تر است. امام علی علیه السلام از این پیشنهاد خشمگین شد فرمود:

آیا نظرتان این است به كسانی كه تحت حكومت من هستند ظلم كنم و حق آنان را به دیگران بدهم و با تضیع حقوق آنان یارانی دور خود جمع نمایم؟ به خدا سوگند! تا دنیا وجود دارد و آفتاب می تابد و ستارگان در آسمان می درخشند، این كار را نخواهم كرد. اگر مال، از آن خودم بود آن را به طور مساوی تقسیم می كردم، چه رسد به اینكه مال، مال خداست.

سپس فرمود:

ای مردم! كسی كه كار نیك را در جای نادرست انجام داد، چند روزی نزد افراد نا اهل و تاریك دل مورد ستایش قرار می گیرد و در دل ایشان محبت و دوستی می آفریند؛ ولی اگر روز حادثه بدی برای وی پیش بیاید و به یاریشان نیازمند شود، آنان بدترین و سرزنش كننده ترین دوستان خواهند شد.[1] .

1. بحار، ج 41 ص108 و111 نقل از داستانهای بحارالانوار ج1 ص37 و38.